Die donderdag avond zat Jan terug in z’n vertrouwde kroeg, waar hij iedere week zat. Niet omdat hij zo een nood had aan een pint, nee, iedere donderdag zat daar die vrouw waar hij heimelijk verliefd op was. Ze zat daar met haar bloesje die tot aan haar nek dichtgeknoopt zat, altijd met een koffie. Dit keer had ze ook een lange rok aan, en donkere botjes die tot boven haar enkels zaten. Iedere keer zat ze een ander boek te lezen. Deze week kon hij niet goed zien welke het was, maar meestal waren het romans. Vroeger had hij zich er ook al op betrapt verliefd te worden op z’n leraressen. En dit was precies hetzelfde type dacht hij. Maar hij had een plan, hij had al enkele pintjes binnen, om hem moed te geven. Want vanavond zou hij haar aanspreken, vanavond leer ik haar kennen, dacht hij. Na het laatste restje leeg te hebben gedronken, stapte hij van z’n barkruk en liep hij richting haar tafeltje. Hij kuchte lichtjes om haar aandacht te trekken, en toen ze opkeek, vroeg hij of hij aan haar tafeltje mocht plaatsnemen. Ze keek hem lichtjes verstrooid aan en knikte dat het goed was. Jan stelde zichzelf voor en vroeg haar naam. ‘Truus’ antwoordde ze. Toen bekende Jan dat hij haar al enkele weken had zien zitten, ook steeds alleen en dat hij zelf ook alleen was. En dat hij daarom z’n stoute schoenen had aangetrokken om zo haar te leren kennen. Toen antwoordde Truus dat ze blij was dat hij dat gedaan had, want ze had hem ook al enkele weken gezien toen ze het café binnen kwam. Ze gaf toe dat ze ook nieuwsgierig was naar hem. Blij dat het gesprek op gang was gekomen, vroeg Jan of ze nog iets wou drinken. Hij bestelde nog een koffie en een pintje. Toen de ober met de bestelling kwam, vroeg Jan wat Truus deed in het dagelijkse leven, of welk beroep ze uitoefende. Wel, zei ze, ik werk in de plaatselijke bibliotheek. Ah, antwoorde Jan, vandaar die boeken. Ze glimlacht naar hem, en vroeg hem wat hij deed om de dag te vullen. Hij antwoordde dat hij programmeur was, dus de hele dag achter een pc zat, een weinig opwindend leven, zei hij nog. Ze knikte terug en zei dat ze zich dat wel kon inbeelden. Zo babbelden ze nog wat verder die avond, en sloten de avond af met een schuchtere zoen op de wangen. Ze spraken nog af voor de volgende week en gingen dan ieder z’n weg. Jan kon het bijna niet geloven, dat hij erin geslaagd was met Truus in contact te komen. Hij kon bijna niet wachten tot het weer donderdag was.
De volgende donderdag waren beiden bijna op hetzelfde moment in de kroeg. Terug een zoen op de wang om te verwelkomen, en dan terug naar hun tafeltje. Wederom praten ze wat over wat ze gedaan hadden de afgelopen week, maar dan vroeg Jan, hoe het kwam dat ze alleen was, hij zei dat hij haar aantrekkelijk vond. Waarop Truus met rode wangen antwoordde dat ze al enkele vriendjes had, maar dat het nooit bleef duren, daar hun interesses toch te veel verschilden. Daar kon Jan zich niet veel bij voorstellen. Truus vroeg op haar beurt hetzelfde aan Jan, ook hij zei dat hij al enkele vriendinnen had, maar dat ze hem over het algemeen een saaie vent vonden. Nu hij begreep dat hij een saaie job had, maar vond dat hij toch niet zo saai was als zij beweerden. Waarop Truus zei dat ze dat wel voor zichzelf zou uitmaken of ze hem saai vond. Op dat moment legde ze haar hand op de bil van Jan en kneep er zachtjes in. Dat gaf direct de reactie die Truus verwachte, Jan werd rood tot over z’n oren, en Truus voelde z’n broek opspannen, wat aangaf dat er ergens anders iets begon te spannen. Ze liet haar hand daar rusten. Terwijl Jan nerveus aan z’n glas likte. Toen vroeg Truus of hij in de buurt woonde, waarop Jan antwoordde dat hij net om de hoek z’n appartement had. Toen vroeg Truus of hij haar niet wou uitnodigen om bij hem nog een nachtmutjse te nemen. Jan kon z’n oren niet geloven, nodigde Truus zichzelf nu uit in z’n appartement. Hij dronk vlug z’n pint leeg, en vroeg de rekening aan de ober. Nadat hij afgerekend had, nodigde hij Truus uit om in z’n appartement nog iets te gaan drinken. Ze nam haar mantel en volgde hem het café uit. Eenmaal in z’n appartement, nam Jan haar mantel en legde die weg, toen hij in de woonkamer kwam zat Truus al in z’n zetel, en klopte met haar hand op de plaats naast haar, als teken dat hij naast haar mocht zitten. Hij zette zich neer, niet direct naast haar, maar toch in dezelfde zetel. Waarop Truus zelf dichter van Jan ging zitten. Ze keek hem aan en legde opnieuw haar hand op z’n bil. Een reactie bleef niet uit, en ze zag een bobbel in z’n broek groter worden. Ze liet haar hand naar boven toe glijden zodat ze op de bobbel uit kwam. Jan kon dit niet geloven, en iets sloeg tilt in z’n hoofd. Hij begon naar adem te happen. Truus had er blijkbaar zin in, want ze kneep lichtjes in de stijve knuppel van Jan, door z’n broek heen voelde het toch alsof ze hem echt vast had. Toen vroeg ze Jan al lachend, of het niet makkelijker was als hij z’n broek uitdeed. Dan zou het niet zo spannen daar beneden. Jan wist niet waar hij het had. Was dit een droom? Ontwaak ik zo dadelijk? Hij opende z’n broek en liet die tot op z’n enkels zakken. Truus keek hem diep in de ogen, en zei een beetje spottend dat het kleine broekje ook uit mocht. Dit had Jan echt niet verwacht, maar aangezien dit z’n wildste dromen tartte deed hij wat ze hem vroeg. Hij duwde z’n slip naar beneden zodat die ook op z’n enkels bleef hangen. Daar zat hij dan, met z’n hemd nog aan en voor de rest in z’n blote billen. Z’n lul stond keihard, z’n voorhuid spande rond z’n eikel. Truus nam z’n lid vast en trok z’n voorhuid zachtjes naar achteren zodat z’n knalrode eikel fier z’n kop buiten stak. Truus boog zich daarop over z’n kruis en nam z’n eikel tussen haar lippen. Ze likte het topje, en liet z’n penis dan helemaal in haar mond verdwijnen. Jan liet z’n hoofd naar achter vallen, en keek met gesloten